Month: August 2008

กลุ่มเพื่อน ๆ สมัยเรียนวิศวะ ลาดกระบัง หน้าตาเถื่อน แต่น้ำใจงาม นะครับ
ในรูปไปเที่ยวสมุยกัน ดูรูปเพิ่มเติมได้ที่ http://212cafe.com/212gallery/

วันนี้อยู่ห้องเฉย ๆ ไม่ได้ออกไปไหน ก็เลยโทรหาเพื่อน ๆ เก่า เพราะคิดถึง
แก๊งค์ที่สนิทกันมาก ๆ ก็คือพวกเพื่อน ๆ ที่วิศวะ ลาดกระบัง (ห้อง 212)
คือกลุ่มนี้จะเป็นเพื่อนห้อง 4 (Room D) สมัยก่อนรุ่นผม รหัส 43 (รุ่น 39)
ปีนึงคณะวิศวะ จะรับประมาณ 500 คนเท่านั้น ส่วนใหญ่มีแต่ผู้ชาย ผู้หญิง
มีน้อยมาก ๆ ก็เลยมีแต่เพื่อนผู้ชาย วัน ๆ ก็ไม่ทำอะไรกัน เย็นมาเตะบอล
แล้วก็รวบรวมเงิน ซื้อเหล้าซื้อเบียร์มากินกัน เช้ามาตื่นสาย ก็ไม่เข้าเรียน ..
ชีวิตวนเวียนเป็นแบบนี้มาตลอด จะอ่านหนังสือ ติวกันอีกที ก็ช่วงก่อนสอบ
คือจะไปขอ sheet ของพวกกลุ่มที่เค้าเรียน มาอ่าน มาติวกันอีกที ก็รอดมาได้
จริง ๆ แต่ละคนเก่ง ๆ หัวดี ที่ 1 ที่ 2 โรงเรียน กันมาทั้งนั้น ก็เลยเอาตัวรอดได้
แต่ก็จบไม่ค่อยเกรดดีกันเท่าไรนัก 2 กว่า ๆ มีคุณโจ้สิว ที่ได้เกียรตินิยม คนเดียว
เพราะว่าเค้าเป็นยอดมนุษย์เรียนเก่งมาก ๆ นอกนั้นก็รอดมาได้กันก็บุญละ อิอิ ..
ในกลุ่มพวกผม พี่หวาน ถือว่าเป็นผู้นำ คือจะนำอะไรใหม่ ๆ มาให้เรียนรู้
เพื่อน ๆ จะนับถือแก เพราะว่าอาวุโสสุด ซิ่วมา ประสบการณ์ สูงกว่าเพื่อน
ทุกวันนี้กลุ่มผมก็ยังติดต่อกันตลอด แต่บางที จะนัดเจอกันพร้อม ๆ ก็ยากมาก
เพราะว่าต่างคนก็ต่างมีหน้าที่การงาน ต้องรับผิดชอบ หาเวลาว่างพร้อม ๆ กัน
ไม่ค่อยได้ แต่เจอกันกลุ่มย่อย ๆ จะบ่อย พวกอยู่แถวรัชดา อะไรพวกนี้จะเจอกัน
ได้บ่อยกว่ากลุ่มอื่น แต่ว่าหลาย ๆ คนก็มักจะแวะเข้าไปเยี่ยมเยียนน้าเน็ค บ่อย
เพราะไปห้องน้า มีอะไรพร้อมหมด เบียร์ ไม่เคยขาดจากตู้เย็น มี bravia 32″
มีน้าเน็ค ขับกล่อมบันเลง เสียงกีตาร์ให้ฟัง แค่นี้ก็พอละ ตอนนี้แกย้ายมาอยู่ใกล้ ๆ
จากรังสิตมาแถว ๆ สะพานใหม่ ใครว่าง ๆ แวะไปเยี่ยมเยียนแกได้ ..

คุยกับพี่หวาน ก็ได้อะไรเยอะแยะดีเหมือนกัน เพราะว่าแกมีประสบการณ์ สูง
ในหลาย ๆ เรื่อง ผ่านมาหมดแล้ว ทำให้มีมุมมอง ที่ให้คำปรึกษาได้ .. มีอะไร
ปัญหาอะไร แกมีทางออก ให้เสมอ อยากทำธุรกิจอะไร ให้แกช่วยวิเคราะห์ได้
นี่นัด ๆ กันไว้ว่า ว่าง ๆ จะไปเยี่ยมเฮียโอ๋ กับตาเล็ก ที่ระยองกัน ไม่ได้เจอกันนาน
ตอนนี้ผมกำลังตัดสินใจว่าจะซื้อคอนโด ที่เจ๊กุ๊กไก่ซื้อดีมะ เพราะว่าตอนนี้
คอนโดผม ให้คนอื่นเช่าอยู่ ทำสัญญารายปีไว้ ผมเองต้องมาเช่าหออยู่ เดือน ๆ
ก็แพงเหมือนกัน ประมาณ 7000 บาท ถ้าเอาไปผ่อนคอนโดดี ๆ ก็น่าจะดีกว่า
แต่ตรงที่เจ๊กุ๊กไก่อยู่ คือสุขุมวิท 77 ก็ห่างรถไฟฟ้าพอสมควร ตอนนี้ที่ผมอยู่
ติดรถไฟฟ้าใต้ดินมาก ๆ ไปทำงานที่ตึก True นั่งสถานีเดียว ก็สะดวกดี ประหยัด
เวลาในการเดินทาง และค่าเดินทางได้ เยอะ ก็เลยปรึกษาพี่หวานดู ก็ได้คำแนะนำ
ที่ดี แล้วก็คุยกันสัพเพเหระไปเรื่อย ตามประสาเพื่อนสนิท ที่ไม่ได้เจอกันนาน ..

ปลายเดือนนี้ 30-31 ส.ค. นายเตร็ดเตร่ บอกว่าจะจัด trip ใกล้ ๆ แถวสระบุรี
ใครว่าง ๆ ก็เตรียมตัวกันครับ ถ้าไปกันไม่มาก ก็คงเอารถไปกันเอง รถผมนั่งได้
7 คนครับ อัด ๆ กันไปหน่อย ใครว่าง ๆ อยากไปเที่ยวพักผ่อน กับพวกเรา ก็คอย
ติดตามข่าวกันได้ที่ http://www.travel-is.com ครับ ..

ลองกองที่สวน จันทบุรี ดูรูปแลเรื่องราวเพิ่มเติมได้ที่
http://ton.packetlove.com/index.jsp?id=197

วันนี้เป็นวันแม่ แต่ผมไม่ได้กลับบ้านไปหาแม่ พาแม่ไปเที่ยว เหมือนคนอื่น ๆ
เพราะว่ามีงานเร่งต้องทำเข้ามา และที่ทำงานหยุดแค่วันเดียว คือวันที่ 12
ผมไม่อยากโดดวันจันทร์ เพราะว่าช่วงนี้งานกำลังวุ่น ๆ อยู่หลาย ๆ เรื่อง
อยากเคลียร์ให้มันนิ่ง ๆ จะได้คิดทำอย่างอื่นต่อไปได้ ..

ตอนเย็น ก็เลยโทรหาแม่สักหน่อย ปกติผมจะโทรหาแม่ประมาณ อาทิตย์ละ
2-3 ครั้ง โทรไปก็คุยเรื่องทั่ว ๆ ไป ให้แม่หายคิดถึง หายเป็นห่วง ก็พอละ
ถึงเราจะโตขนาดไหน มีหน้าที่การงานที่มั่นคงทำ แม่ก็ยังเป็นห่วงเราอยู่ดี
เค้าเป็นห่วงลูกตลอดเวลา บางครั้งอาจเหมือนเค้าจุกจิก แต่มีคนเป็นห่วง
ก็ดีแล้ว พอได้พูดคุยกัน เค้าได้รู้ว่าเราอยู่สบายดี เค้าก็จะสบายใจ ..

ความใฝ่ฝันส่วนตัวผม ไม่ใช่ผมจะต้องเป็นผู้ดูแลระบบที่เก่ง Unix ที่สุดในโลก
จะต้องเก่งในเรื่องพวกเทคโนโลยี ต้องตามเทคโนโลยี ให้ทัน แต่ผมฝันว่า สักวัน
ผมจะกลับไปดูแลพ่อแม่ ไปทำสวน (บ้านผมทำสวน) ซึ่งเป็นกิจการของที่บ้าน
สมัยก่อนทำสวนผลไม้รวย รายได้ดี ปีนึงได้หลายบาท แต่สมัยนี้ พวกผลไม้
ราคาถูกมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่ของอื่น ๆ แพงหมด ชาวสวนเริ่มลำบาก แต่ก็ไม่รู้ว่า
จะหันไปทำอะไรกัน เพราะว่าเป็นอาชีพที่ผูกพันธ์กันมา ตั้งแต่เกิด ก็ต้องทำต่อไป
ค่าปุ๋ยค่ายา ก็แพง ทำให้ปัจจุบัน แทบอยู่กันไม่ได้ ฤดูกาลที่ไม่ใช่หน้าเก็บเกี่ยว
ก็ไม่รู้จะหาอาชีพเสริมอะไรทำ เพราะไม่มีหน่วยงานอะไร เข้าไปส่งเสริม แนะนำ
จริงๆ ผมว่าถ้ากลับไปทำสวน ชีวิตก็น่าจะอยู่ได้ เพราะว่าที่บ้านสามารถปลูกผัก
ปลูกหญ้า อะไรกินเองได้หมด วัน ๆ แทบจะไม่ต้องมีรายจ่ายอะไรเลย ..
แต่ผมก็ยังวัยรุ่น ขอทำอะไรให้สุด ๆ ก่อน ใช้ความรู้ ที่ร่ำเรียนมา ให้เป็นประโยชน์
ต่อประเทศชาติก่อน แล้วก็เก็บเงินสักพัก ค่อยกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้น ก็ยังไม่สาย
คงอีกไม่นานหรอกครับ 2-3 ปี ก็น่าจะได้กลับไปทำสวนแล้ว ..

ที่ผมคิด ๆ ไว้ ว่าถ้าผมกลับไปทำสวนของที่บ้านจริง ๆ ผมจะต้องทำอะไรบ้าง
ก็ประมาณแค่ผมมี ADSL ที่ stable พอไม่ต้องเร็วมาก ผมก็ทำงานได้แล้ว
ผมอยู่กับคอมมานาน อยู่กับเรื่องพวกนี้ วงการนี้มานาน จะทิ้งไปเลยก็คงไม่ได้
เพราะมันก็ยังเป็นแหล่งรายได้หลัก ให้ผมในปัจจุบัน แต่ถ้ากลับไปทำสวนจริง ๆ
ตรงนี้ก็ต้องแบ่งเวลาให้ดี อีกอย่างนึงที่ผมอยากจะทำก็คือทำบ้านพักตากอากาศ
บรรยากาศดี ๆ ขึ้นมา ไว้ตอนรับเพื่อน ๆ ให้มาเที่ยวมาสังสรร กัน เพราะว่าผม
ติดเพื่อน เป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ ขาดเพื่อนไม่ได้ บ้านผมที่จันทบุรี กับ กทม. ห่างกัน
300 กม. ไม่ไกลมาก ขับรถ 2 ชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึงแล้ว เพื่อน ๆ มากันได้สะดวก ..
ส่วนเรื่อง idea การออกแบบ การตกแต่งนั้น ผมว่าไม่น่าจะเป็นปัญหา เพราะผม
เที่ยวแล้วก็พักรีสอร์ทต่าง ๆ มาเยอะ อ่านพวก room, บ้านและสวน มาตลอด
พอจะมี idea บ้าง ดีไม่ดี อาจจะขยาย จนเป็นรีสอร์ท ที่ดี ของจันทบุรีเลยก็ได้
ขาดแต่งบในการก่อสร้างครับ ใครสนใจเป็นนายทุน ก็ติดต่อมาได้ครับ …
อีกอย่างนึงที่น่าทำ ก็คือการเปิดสวน ให้มีการท่องเที่ยวเชิงเกษตร คือเปิดให้
นักท่องเที่ยว เข้ามาเที่ยวชม สวนผลไม้ และสามารถ เก็บกินได้เอง หรือจะเอา
กลับบ้านก็ได้ ถ้าเอากลับก็เอามาชั่งกิโล คิดราคากันแบบถูก ๆ ตามราคาขาย
จริง ๆ ที่ขายได้ตอนนั้น ก็จะช่วยดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี ได้เที่ยวพักผ่อน
แถมได้ผลไม้สด ๆ จากสวน ไปฝากคนที่บ้าน หรือเพื่อนฝูง อีกด้วย ..
จันทบุรีเอง ที่เที่ยวก็เยอะแยะ ทั้งป่าเขา น้ำตก ทะเล โบราณสถาน ศิลปวัฒนธรรม
ตลอดจนอาหารการกิน ผมว่าธุรกิจท่องเที่ยว ยังไปได้อีกไกล ผมทำเว็บท่องเที่ยว
มีพรรคพวกในวงการ อยู่แล้ว ให้เพื่อน ๆ ช่วยกันโปรโมท น่าจะได้ ไม่ยากอะไร ..

พูดมาซะยาวเหมือนกับว่าจะกลับไปทำสวนเร็ว ๆ นี้ ยังหรอกครับ ชีวิตวัยรุ่น
ยังใช้ไม่คุ้มเลย ยังมีอะไรให้ค้นหา และท้าทายอีกมาก แต่จริง ๆ ถ้ากลับไปทำสวน
แล้วพยายามทำแบบที่คิดไว้ให้ได้มันก็ท้าทาย ไปอีกแบบนะ ..