มนต์รัก นักกลอน

สมัยก่อนเคยเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน แต่ลืมๆ ไปหมดละ ไว้รวมรวมได้
จะเอามาลงครับ โดยเฉพาะที่แต่งให้หญิงนี่อย่างคม มีเพียบ ..

อันนี้แต่งล่าสุดสมัยเรียน วิศวะ ลาดกระบัง

จบมอปลาย มีจุดหมาย ที่ใฝ่ฝัน ต้องผลักดัน ตัวเอง ให้สดใส

ต้องมีหน้า มีตา กว่าใครใคร เรียนอะไร จึงจะเด่น กว่าทุกคน

จึงคิดว่า น่าจะเรียน วิศวะ มุมานะ พากเพียร เรียนฝึกฝน

คะแนน Ent ออกมา มากเหลือล้น แข่งกับคน อื่นได้ สบายใจ

ฉันจึงเลือก วิศวะ ลาดกระบัง ด้วยมุ่งหวัง เรียนสนุก สุขสดใส

ชื่อเสียงก็ ดีมีค่า กว่าที่ใด ถ้าเรียนไป น่าจะดี มีงานทำ

เข้ามาเรียน ที่นี่ได้ ดังใจคิด ทุ่มชีวิต ละอบาย ไม่ถลำ

เพื่อนก็ดี น้ำใจดี ไมตรีงาม กิจกรรม ฉันร่วมด้วย ช่วยทุกงาน

แล้วเทอมแรก ก็ผ่านไป ในไม่ช้า เพื่อนบอกว่า เอ็งเก่ง เอ็งสร้างสรร

ฉันก็แสน สดใส ใจเบิกบาน อีกไม่นาน คงจบได้ ด้วยใจปอง

พอเทอมสอง ฉันเริ่ม ทำงานอื่น แสนสดชื่น รื่นรมณ์ใจ ไม่เศร้าหมอง

เรียนก็ดี งานก็เด่น เป็นครรลอง ใครเขามอง ก็ชื่นชม นิยมเรา

ขึ้นปีสอง เทอมหนึ่ง ซึ่งฉันคิด ว่าชีวิต เท่านี้หนา น่าอดสู

ยังมีอีก หลายวิชา น่าจะรู้ จะมัวอยู่ อย่างนี้ไป ทำไมกัน

เรียนให้ดี ไม่ว่าใคร ก็ทำได้ เกรดมากมาย จบออกไป ใช่สุขสันต์

น่าจะหา ประสบการณ์ ไปด้วยกัน ช่วยผลักดัน ตัวฉันไป ให้มั่นคง ..